Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ "ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ"
ΣΤΗΝ ΠΟΤΑΜΙΑ
Στην ποταμιά
σωπαίνει το κανόνι
στην ερημιά
φτεροκοπάει ένα αηδόνι
Πετούν τα παλιομάχαιρα με χαρές και πάνε
πετούν τα παλιομάχαιρα,
οι γειτονιές αχολογάνε
Γελά ο Θεός
στο φως τ’ αποσπερίτη
χαμογελά
στο δρόμο για το σπίτι
ΚΟΥΒΑΡΙ ΚΟΥΒΑΡΑΚΙ
Κουβάρι, κουβαράκι
τί θέλεις να γενείς;
Ένα χαρτί κρουστάλλι
έν’ άσπρο γιασεμί.
Πριν γεννηθεί να σβήσει
πριν ζήσει να χαθεί.
Κουβάρι, κουβαράκι
τι λες να τραγουδήσεις;
Λαβωματιές κερένιες
καημούς από μυρτιά.
Η χαραυγή θα γιάνει
τον πόνο της νυχτιάς.
Κουβάρι, κουβαράκι
για ποιον θέλεις να πεις;
Γι αγαπημένο φίλο
γαμπρό χωρίς μιλιά.
Τους είδα ξαπλωμένους
στη μαύρη λαγκαδιά.
ΡΙΧΝΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
να γενεί νερό να ξεδιψάσεις
Σπέρνω την καρδιά μου στο λιβάδι
να γενεί ψωμάκι να χορτάσεις
Στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
τα χεράκια σου έλα να ζεστάνεις
Στον αγέρα ρίχνω την καρδιά μου
να γενεί δροσούλα ν’ ανασάνεις
ΤΩΡΑ ΝΥΦΟΥΛΑ ΜΟΥ ΧΡΥΣΗ
Τώρα νυφούλα μου χρυσή
που βγαίνεις απ’ το σπίτι σου
να θυμηθείς πως βγαίνεις
σαν τον αυγερινό.
Φρεσκολουσμένο το κορμί
καινούργιο το φουστάνι σου
βγαίνεις από το σπίτι σου
στην εκκλησιά να πας.
ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΑΓΙΚΗ
Μια πόλη μαγική
ζούμε μαζί οι δυο αγαπημένοι
μια πόλη σαν κι αυτή
πεθαίνει, ζει
κι αλλάζει μαγεμένη.
Σαν πέσει η σκοτεινιά
η αναπνοή μου
θα σμίξει με τ’ αγέρι
τότες η πόλη θα φανεί
μονάχη ερημική
σαν τ’ ακριβό μου αστέρι.
ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ
Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους
κι ειν’ όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ
με τ’ άστρα του τ’ απελπισμένα,
μη φοβηθείς απ’ το σκοτάδι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Έλα και γείρε το κεφάλι
στα χέρια μου τ’ αγαπημένα,
να ζήσεις τ’ όνειρο και πάλι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν
κι αν δεις να ξεκινάνε τρένα,
μην πεις μαζί τους να σε πάρουν,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Έχω μια θάλασσα σμαράγδια
μ’ αγάπη κι ήλιο κεντημένα
για την καρδιά σου πού `ναι άδεια
έλα σε μένα έλα σε μένα.
Έλα και κάθισε δεξιά μου
σαν ξεχασμένος αδερφός,
να μοιραστείς τη μοναξιά μου
και να σου δώσω λίγο φως.
ΗΡΘΕ ΒΟΡΙΑΣ ΗΡΘΕ ΝΟΤΙΑΣ
Αγάπη μου σε γύρευα
σ’ αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός,
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός.
Κι αν ο Θεός που σ’ έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να `χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά,
στ’ αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ’ αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός.
Αγάπη μου πως σ’ έχασα
πως η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ’ αρπάξανε
μες στην πολύ βροχή,
ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου που μού `φυγες
γιατί ήσουν ουρανός.
ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ
Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά,
να σου φιλούν το χέρι.
Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη ακρογιαλιά,
αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.
Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός.
Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη ακρογιαλιά,
αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ
Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν.
Ο πρώτος από πόλεμο δεν κάτεχε,
ο δεύτερος στις κακουχιές δεν άντεχε.
O τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο
κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο.
Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
αλλά δε φτάνουνε ποτέ στο Ιράν.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη
στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη
φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:
«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»
Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη
σαν έφευγα στις 20 τ’ Απρίλη
μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:
«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,
μια κοπελίτσα κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,
στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ
(τα λόγια με τα έντονα γράμματα είναι για τα παιδιά της χορωδίας)
"ΔΙΧΩΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΟΥ"
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια στιγμή...
Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ' αλώνι
και με τον Κολοκοτρώνη να 'πινα κρασί
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά,
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά.
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά...
Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μοριά τις στράτες
και ξοπίσω μου Μανιάτες και οι Ψαριανοί,
Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ' τους μπαξέδες
να με ραίνουν μενεξέδες χέρια κι ουρανοί
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά,
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά.
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά.
"ΠΟΥ' ΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ"
Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί
"ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ"
"ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ"
Μ’ έπιασε βροχή στο δρόμο μα εγώ δε στάθηκα
"ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ'
Άσε με πάλι να σου πω
"Σ' ΑΓΑΠΩ"
Αχ περιστέρι μου μη φεύγεις βιαστικό
"ΑΝ ΔΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΕΡΗΜΙΑ"
Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά
"ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΛΗ"
Πάνω στου πελάγου το σπιθάτ’αφρό
Έκανα φτερά κι έγινα πουλί
Γεια χαρά καλή και μην κλαις πολύ
"ΜΗΝ ΜΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ"
---------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
2013-2014 αφιερωμα στο ρεμπετικο τραγουδι
"ΣΑΝ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.."
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΕΤΙΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΤΟΥ
ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
τα παιδιά τραγουδούν τους στίχους που είναι γραμμένοι
με "έντονα γράμματα"
......................................................
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
¨ΧΡΩΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Β΄"
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
"Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑ"
Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
να φωτίζει τα σκοτάδια που περπάτησα,
να περνάς εσύ να μη χάνεσαι,
κι όποιος χάνεται να μη νοιάζεσαι.
Ό,τι αγάπησα πολύ
μες από θαμπό γυαλί
το κοιτώ και τ’ αγαπάω
τώρα πιο πολύ.
Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
σαν πουλί σε μαύρη πέτρα το ζωγράφισα,
να το δεις εσύ, λίγο να σταθείς,
κι αν με θυμηθείς,
μη μου λυπηθείς.
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
Εδώ θα ρίξω στη θάλασσα
σαν πέτρες τα χρόνια που χάλασα
Εδώ θα μου φέρει το κύμα
ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα
και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή:
Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί.
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην Πατρίδα φιλιά
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει.
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλοι θα έχουν αλλάξει
Θα βρεθούμε ξανά.
Εδώ αρχαία μου θάλασσα
που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα
Εδώ θα μου στείλει τ’ αγέρι
ένα γράμμα απ’ τ’ αόρατα μέρη
ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός:
Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός.
-----------------------------------------------------------
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ
------------------------------------------------
ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΙΔΟΥΜΕ
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
-----------------------------------------------
ΑΧ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ
ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ - ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ
--------------------------------------------------------------------------------
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ
Με τη φουρτούνα
ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ
ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ Σ' ΑΓΑΠΩ
ΣΤΗΝ ΠΟΤΑΜΙΑ
Στην ποταμιά
σωπαίνει το κανόνι
στην ερημιά
φτεροκοπάει ένα αηδόνι
Πετούν τα παλιομάχαιρα με χαρές και πάνε
πετούν τα παλιομάχαιρα,
οι γειτονιές αχολογάνε
Γελά ο Θεός
στο φως τ’ αποσπερίτη
χαμογελά
στο δρόμο για το σπίτι
ΚΟΥΒΑΡΙ ΚΟΥΒΑΡΑΚΙ
Κουβάρι, κουβαράκι
τί θέλεις να γενείς;
Ένα χαρτί κρουστάλλι
έν’ άσπρο γιασεμί.
Πριν γεννηθεί να σβήσει
πριν ζήσει να χαθεί.
Κουβάρι, κουβαράκι
τι λες να τραγουδήσεις;
Λαβωματιές κερένιες
καημούς από μυρτιά.
Η χαραυγή θα γιάνει
τον πόνο της νυχτιάς.
Κουβάρι, κουβαράκι
για ποιον θέλεις να πεις;
Γι αγαπημένο φίλο
γαμπρό χωρίς μιλιά.
Τους είδα ξαπλωμένους
στη μαύρη λαγκαδιά.
ΡΙΧΝΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ
Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
να γενεί νερό να ξεδιψάσεις
Σπέρνω την καρδιά μου στο λιβάδι
να γενεί ψωμάκι να χορτάσεις
Στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
τα χεράκια σου έλα να ζεστάνεις
Στον αγέρα ρίχνω την καρδιά μου
να γενεί δροσούλα ν’ ανασάνεις
ΤΩΡΑ ΝΥΦΟΥΛΑ ΜΟΥ ΧΡΥΣΗ
Τώρα νυφούλα μου χρυσή
που βγαίνεις απ’ το σπίτι σου
να θυμηθείς πως βγαίνεις
σαν τον αυγερινό.
Φρεσκολουσμένο το κορμί
καινούργιο το φουστάνι σου
βγαίνεις από το σπίτι σου
στην εκκλησιά να πας.
ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΑΓΙΚΗ
Μια πόλη μαγική
ζούμε μαζί οι δυο αγαπημένοι
μια πόλη σαν κι αυτή
πεθαίνει, ζει
κι αλλάζει μαγεμένη.
Σαν πέσει η σκοτεινιά
η αναπνοή μου
θα σμίξει με τ’ αγέρι
τότες η πόλη θα φανεί
μονάχη ερημική
σαν τ’ ακριβό μου αστέρι.
ΕΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ
Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους
κι ειν’ όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ
με τ’ άστρα του τ’ απελπισμένα,
μη φοβηθείς απ’ το σκοτάδι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Έλα και γείρε το κεφάλι
στα χέρια μου τ’ αγαπημένα,
να ζήσεις τ’ όνειρο και πάλι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Κι αν δεις καράβια να σαλπάρουν
κι αν δεις να ξεκινάνε τρένα,
μην πεις μαζί τους να σε πάρουν,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.
Έχω μια θάλασσα σμαράγδια
μ’ αγάπη κι ήλιο κεντημένα
για την καρδιά σου πού `ναι άδεια
έλα σε μένα έλα σε μένα.
Έλα και κάθισε δεξιά μου
σαν ξεχασμένος αδερφός,
να μοιραστείς τη μοναξιά μου
και να σου δώσω λίγο φως.
ΗΡΘΕ ΒΟΡΙΑΣ ΗΡΘΕ ΝΟΤΙΑΣ
Αγάπη μου σε γύρευα
σ’ αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός,
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός.
Κι αν ο Θεός που σ’ έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να `χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά,
στ’ αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ’ αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός.
Αγάπη μου πως σ’ έχασα
πως η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ’ αρπάξανε
μες στην πολύ βροχή,
ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου που μού `φυγες
γιατί ήσουν ουρανός.
ΧΑΡΤΙΝΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ
Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ’ αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά,
να σου φιλούν το χέρι.
Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη ακρογιαλιά,
αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.
Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός.
Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη ακρογιαλιά,
αν με πίστευες λιγάκι
θα `σαν όλα αληθινά.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ
Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν.
Ο πρώτος από πόλεμο δεν κάτεχε,
ο δεύτερος στις κακουχιές δεν άντεχε.
O τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο
κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο.
Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
αλλά δε φτάνουνε ποτέ στο Ιράν.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη
στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη
φώναξε με φωνή φαρμακωμένη:
«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»
Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη
σαν έφευγα στις 20 τ’ Απρίλη
μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι:
«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις,
μια κοπελίτσα κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει,
στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ
(τα λόγια με τα έντονα γράμματα είναι για τα παιδιά της χορωδίας)
"ΔΙΧΩΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΟΥ"
Κοίταξε
τον ήλιο ρόδο ανοιχτό
μέσα στην καρδιά σου άσε να ριχτώ
Δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου,
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα
να γυρίσω βιάστηκα
Έσταξα τον ήλιο στο ποτήρι σου
κι όλο τραγουδάω για χατίρι σου
Δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου,
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα
να γυρίσω βιάστηκα
Βγάλε το γλαστράκι στο μπαλκόνι σου
ήρθα και δε θα `σαι τώρα μόνη σου
Δίχως την καρδούλα, σου καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου,
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα
να γυρίσω βιάστηκα
μέσα στην καρδιά σου άσε να ριχτώ
Δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου,
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα
να γυρίσω βιάστηκα
Έσταξα τον ήλιο στο ποτήρι σου
κι όλο τραγουδάω για χατίρι σου
Δίχως την καρδούλα σου, καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου,
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα
να γυρίσω βιάστηκα
Βγάλε το γλαστράκι στο μπαλκόνι σου
ήρθα και δε θα `σαι τώρα μόνη σου
Δίχως την καρδούλα, σου καρδούλα μου,
μες στα κύματα, μες στη θάλασσα
πόσα χρόνια χάλασα
Δίχως την αγάπη σου, αγάπη μου,
πώς πικράθηκα, πώς κουράστηκα
να γυρίσω βιάστηκα
"ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΙ ΩΡΑΙΟΙ"
Οι
φίλοι που ‘χω χάσει και δεν
κυκλοφορούν
ουρανούς παλιούς θωρούν και στο περιθώριο ζουν
πληρώσαν τα όνειρά τους και πάντα μετρητοίς
τους πληρώσαμε κι εμείς για να μείνουν αφανείς
Οι ελέυθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές
μες τα τείχη που ‘χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές
Εγώ δεν είχα τύχη να ζήσω μαγικά
με δυο ψίχουλα πικρά ζούσα χρόνια στη σκιά
γυρνούσα διψασμένος και βράδιασε νωρίς
και σταγόνες της βροχής είναι αυτά που θα μου πεις
Οι ελέυθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές
μες τα τείχη που ‘χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές
ουρανούς παλιούς θωρούν και στο περιθώριο ζουν
πληρώσαν τα όνειρά τους και πάντα μετρητοίς
τους πληρώσαμε κι εμείς για να μείνουν αφανείς
Οι ελέυθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές
μες τα τείχη που ‘χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές
Εγώ δεν είχα τύχη να ζήσω μαγικά
με δυο ψίχουλα πικρά ζούσα χρόνια στη σκιά
γυρνούσα διψασμένος και βράδιασε νωρίς
και σταγόνες της βροχής είναι αυτά που θα μου πεις
Οι ελέυθεροι κι ωραίοι ζουν σε κάποιες φυλακές
μες τα τείχη που ‘χει χτίσει ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμές
"ΝΑ'ΤΑΝΕ ΤΟ 21"
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια στιγμή...
Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ' αλώνι
και με τον Κολοκοτρώνη να 'πινα κρασί
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά,
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά.
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά...
Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μοριά τις στράτες
και ξοπίσω μου Μανιάτες και οι Ψαριανοί,
Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ' τους μπαξέδες
να με ραίνουν μενεξέδες χέρια κι ουρανοί
Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα
και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά,
και να κρατάω τις νύχτες με τ' άστρα
μια ομορφούλα αγκαλιά.
Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα
να 'τανε το 21 να 'ρθει μια βραδιά.
"ΠΟΥ' ΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ"
Πήγα στα μέρη που σε είχα πρωτοδεί
μικρό
κορίτσι ήσουν κι ήμουνα παιδί
Πού `ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που `χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού `ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Στ’ αρχοντικό σου το σπιτάκι το φτωχό
ήρθα να κλάψω με παράπονο πικρό
Πού `ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που `χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού `ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Κλεισμένη η πόρτα και χαμένα τα κλειδιά
βρέχει στους δρόμους και στην άδεια μου καρδιά
Πού `ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που `χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού `ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Πού `ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που `χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού `ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Στ’ αρχοντικό σου το σπιτάκι το φτωχό
ήρθα να κλάψω με παράπονο πικρό
Πού `ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που `χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού `ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
Κλεισμένη η πόρτα και χαμένα τα κλειδιά
βρέχει στους δρόμους και στην άδεια μου καρδιά
Πού `ναι τα χρόνια ωραία χρόνια
που `χες λουλούδια μες στην καρδιά
πού `ναι η αγάπη γλυκιά μου αγάπη
να μας ζεστάνει στην παγωνιά
¨ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΙ ΟΛΑ ΩΡΑΙΑ"
Όλα
καλά κι όλα ωραία
χτες
ήσουν μ’ άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
Μίλα σιγά και μη φωνάζεις
είμαι κουτός και με τρομάζεις
δε θέλω κόσμο και φασαρία
αύριο μπαίνω στην ανεργία
Έχω ψυχή δεν έχω βράχο
πάλι με άφησες μονάχο
και μια σημαία σ’ ένα μπαλκόνι
αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει
Όλα καλά κι όλα ωραία
χτες ήσουν μ’ άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
Μίλα σιγά και μη φωνάζεις
είμαι κουτός και με τρομάζεις
δε θέλω κόσμο και φασαρία
αύριο μπαίνω στην ανεργία
Έχω ψυχή δεν έχω βράχο
πάλι με άφησες μονάχο
και μια σημαία σ’ ένα μπαλκόνι
αλλάζει χρώματα και με σκοτώνει
Όλα καλά κι όλα ωραία
χτες ήσουν μ’ άλλονε παρέα
και πού σοκάκι να τραγουδήσεις
δεν επιτρέπονται οι αναμνήσεις
"ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ"
Αν
είναι κόσμος όμορφος
είναι και κόσμος ψεύτης
που μοιάζει σκοτεινό γυαλί
και σαν παλιός καθρέφτης
Στα χρόνια της υπομονής
δε μας θυμήθηκε κανείς
δε μας θυμήθηκε κανείς
στα χρόνια της υπομονής
Τα γράμματα μου γύρισες
χωρίς να τα διαβάσεις
μα πες μου γιατί βιάστηκες
να με καταδικάσεις
Στα χρόνια της υπομονής
δε μας θυμήθηκε κανείς
δε μας θυμήθηκε κανείς
στα χρόνια της υπομονής
είναι και κόσμος ψεύτης
που μοιάζει σκοτεινό γυαλί
και σαν παλιός καθρέφτης
Στα χρόνια της υπομονής
δε μας θυμήθηκε κανείς
δε μας θυμήθηκε κανείς
στα χρόνια της υπομονής
Τα γράμματα μου γύρισες
χωρίς να τα διαβάσεις
μα πες μου γιατί βιάστηκες
να με καταδικάσεις
Στα χρόνια της υπομονής
δε μας θυμήθηκε κανείς
δε μας θυμήθηκε κανείς
στα χρόνια της υπομονής
"ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙ"
Το
πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ
και μια εσύ
Χρυσή κλωστή και βελονιά
ποιος θα δικάσει το φονιά
αυτόν που σ’ έκανε να κλαις
για αμαρτίες μου παλιές
Το πουκάμισο το θαλασσί
δεν το ξαναφόρεσες εσύ
Ούτε κι εγώ δεν το φορώ
χωρίς εσένα δεν μπορώ
θα του κεντήσω δυο πουλιά
για να σε βρουν στην ερημιά
Το πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ και μια εσύ
ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ
Είπες πως θα 'ρθεις να με βρεις
μα γέρασε η καρδιά μου
κι ούτε πουλί φτερούγισε
μέσα στην ερημιά μου.
Χελιδονάκι του Μαγιού
πόσο πολύ σου μοιάζω
όταν ανθίζουν πασχαλιές
κι όταν αναστενάζω.
Χρυσή κλωστή και βελονιά
ποιος θα δικάσει το φονιά
αυτόν που σ’ έκανε να κλαις
για αμαρτίες μου παλιές
Το πουκάμισο το θαλασσί
δεν το ξαναφόρεσες εσύ
Ούτε κι εγώ δεν το φορώ
χωρίς εσένα δεν μπορώ
θα του κεντήσω δυο πουλιά
για να σε βρουν στην ερημιά
Το πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ και μια εσύ
ΟΤΑΝ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΠΑΣΧΑΛΙΕΣ
Είπες πως θα 'ρθεις να με βρεις
μα γέρασε η καρδιά μου
κι ούτε πουλί φτερούγισε
μέσα στην ερημιά μου.
Χελιδονάκι του Μαγιού
πόσο πολύ σου μοιάζω
όταν ανθίζουν πασχαλιές
κι όταν αναστενάζω.
"ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ"
Μ’ έπιασε βροχή στο δρόμο μα εγώ δε στάθηκα
σαν
πουλί στην αγκαλιά σου ήρθα και
ζεστάθηκα
Κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι το σακάκι μου κι αν στάζει
σου το λέω δε με νοιάζει μια και είμαστε μαζί
Απ’ το τζάμι δες που βρέχει στην αυλίτσα τη μικρή
το γεράνι κάτι έχει πάρ’ το μέσα μη βραχεί
Κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι το σακάκι μου κι αν στάζει
σου το λέω δε με νοιάζει μια και είμαστε μαζί
Κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι το σακάκι μου κι αν στάζει
σου το λέω δε με νοιάζει μια και είμαστε μαζί
Απ’ το τζάμι δες που βρέχει στην αυλίτσα τη μικρή
το γεράνι κάτι έχει πάρ’ το μέσα μη βραχεί
Κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι το σακάκι μου κι αν στάζει
σου το λέω δε με νοιάζει μια και είμαστε μαζί
"ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ"
Από
το σπίτι μου περνάς,
γιατί
καλέ δε μ’ αγαπάς;
Ανέβηκα τη σκάλα
μάτια μου, μάτια μου
Για κοίτα με μια στάλα
για να ζαλιστώ
Να ζαλιστώ να πέσω
μάτια μου, μάτια μου,
γιατρό να σε καλέσω
για να γιατρευτώ
Με βρήκαν μπόρες και βροχές,
γιατί καλέ μου δε με θες;
Ανέβηκα τη σκάλα
μάτια μου, μάτια μου
Για κοίτα με μια στάλα
για να ζαλιστώ
Να ζαλιστώ να πέσω
μάτια μου, μάτια μου,
γιατρό να σε καλέσω
για να γιατρευτώ
Ανέβηκα τη σκάλα
μάτια μου, μάτια μου
Για κοίτα με μια στάλα
για να ζαλιστώ
Να ζαλιστώ να πέσω
μάτια μου, μάτια μου,
γιατρό να σε καλέσω
για να γιατρευτώ
Με βρήκαν μπόρες και βροχές,
γιατί καλέ μου δε με θες;
Ανέβηκα τη σκάλα
μάτια μου, μάτια μου
Για κοίτα με μια στάλα
για να ζαλιστώ
Να ζαλιστώ να πέσω
μάτια μου, μάτια μου,
γιατρό να σε καλέσω
για να γιατρευτώ
'ΧΑΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΙ ΣΟΥ"
Βγαίνεις
νωρίς να πας στην εκκλησιά
σπαθί κι
αστροπελέκι
χτυπάνε Θεέ μου τα καμπαναριά
κι ο ήλιος πέρα στέκει
Αχ να ‘μουν στο φουστάνι σου
κουμπί μαλαματένιο
χάντρα στο κομπολόι σου
το μαργαριταρένιο
Παίρνω τους δρόμους τρέχω σαν παιδί
μήπως σε συναντήσω
ίσκιος να γίνω μάτι μη με δει
να ‘ρθω να σε φιλήσω
χτυπάνε Θεέ μου τα καμπαναριά
κι ο ήλιος πέρα στέκει
Αχ να ‘μουν στο φουστάνι σου
κουμπί μαλαματένιο
χάντρα στο κομπολόι σου
το μαργαριταρένιο
Παίρνω τους δρόμους τρέχω σαν παιδί
μήπως σε συναντήσω
ίσκιος να γίνω μάτι μη με δει
να ‘ρθω να σε φιλήσω
"ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΣ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ'
Άσε με πάλι να σου πω
για
χρόνια περασμένα
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα
Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς
Άσε με πάλι να ρωτώ
ο χρόνος τι θα φέρει
ο ήλιος και ο κεραυνός
μου στήσανε καρτέρι
Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα
Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς
Άσε με πάλι να ρωτώ
ο χρόνος τι θα φέρει
ο ήλιος και ο κεραυνός
μου στήσανε καρτέρι
Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς
"Σ' ΑΓΑΠΩ"
Αχ περιστέρι μου μη φεύγεις βιαστικό
κι
από το χέρι μου έλα να πιεις νερό
Απόψε δε θα κοιμηθώ
θα μείνω πάλι να σκεφτώ
πώς πονώ, πως πονώ, πως πονώ.
Το γέλιο το ζωγραφιστό
το βήμα το ξεχωριστό
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Μ’ ένα μαχαίρι άνοιξέ μου την καρδιά,
κανείς δεν ξέρει τι περνώ κάθε βραδιά
Κάθε βραδιά, κάθε πρωί
μου λιγοστεύει η ζωή,
πώς πονώ, πώς πονώ, πώς πονώ,
το γέλιο σου σαν θυμηθώ,
το βήμα το ξεχωριστό,
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Απόψε δε θα κοιμηθώ
θα μείνω πάλι να σκεφτώ
πώς πονώ, πως πονώ, πως πονώ.
Το γέλιο το ζωγραφιστό
το βήμα το ξεχωριστό
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Απόψε δε θα κοιμηθώ
θα μείνω πάλι να σκεφτώ
πώς πονώ, πως πονώ, πως πονώ.
Το γέλιο το ζωγραφιστό
το βήμα το ξεχωριστό
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Μ’ ένα μαχαίρι άνοιξέ μου την καρδιά,
κανείς δεν ξέρει τι περνώ κάθε βραδιά
Κάθε βραδιά, κάθε πρωί
μου λιγοστεύει η ζωή,
πώς πονώ, πώς πονώ, πώς πονώ,
το γέλιο σου σαν θυμηθώ,
το βήμα το ξεχωριστό,
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Απόψε δε θα κοιμηθώ
θα μείνω πάλι να σκεφτώ
πώς πονώ, πως πονώ, πως πονώ.
Το γέλιο το ζωγραφιστό
το βήμα το ξεχωριστό
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
"ΒΑΣΑΝΑΚΙ - ΒΑΣΑΝΑΚΙ"
Κόψε
κυρά βασιλικό
και στρώσε το τραπέζι
βάλε και στο γραμμόφωνο
κάτι παλιό να παίζει
Βασανάκι βασανάκι
η ζωή μας γέρασε
κι η χαρά από μπροστά μας
βιαστική προσπέρασε
Σπάσε κυρά και το κλουβί
αηδόνι να πετάξει
κι είναι βαριά η φυλακή
ας είναι κι από μετάξι
Βασανάκι βασανάκι
η ζωή μας γέρασε
κι η χαρά από μπροστά μας
βιαστική προσπέρασε
βάλε και στο γραμμόφωνο
κάτι παλιό να παίζει
Βασανάκι βασανάκι
η ζωή μας γέρασε
κι η χαρά από μπροστά μας
βιαστική προσπέρασε
Σπάσε κυρά και το κλουβί
αηδόνι να πετάξει
κι είναι βαριά η φυλακή
ας είναι κι από μετάξι
Βασανάκι βασανάκι
η ζωή μας γέρασε
κι η χαρά από μπροστά μας
βιαστική προσπέρασε
"ΑΝ ΔΕΙΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΣΟΥ ΕΡΗΜΙΑ"
Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά
και
δέντρα μαραμένα
θα κλαιν στον κήπο σου πουλιά
και μια καρδιά στα ξένα
Αν δεις στον ύπνο σου εκκλησιά
αν δεις την Παναγία
κάνε τον πόνο μου χαρά
το δάκρυ μου ευτυχία
Αν δεις σε χέρι παιδικό
πουλάκι πληγωμένο
πάρε τις στράτες να με βρεις
εγώ σε περιμένω
θα κλαιν στον κήπο σου πουλιά
και μια καρδιά στα ξένα
Αν δεις στον ύπνο σου εκκλησιά
αν δεις την Παναγία
κάνε τον πόνο μου χαρά
το δάκρυ μου ευτυχία
Αν δεις σε χέρι παιδικό
πουλάκι πληγωμένο
πάρε τις στράτες να με βρεις
εγώ σε περιμένω
"ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΛΗ"
Πάνω στου πελάγου το σπιθάτ’αφρό
Έστησα
χορό φεύγω αναχωρώ
Έκανα φτερά κι έγινα πουλί
Γεια χαρά καλή και μην κλαις πολύ
Ντύθηκα γαμπρός από καινουργής
άστρο της αυγής έβγα να με δεις
Έκανα φτερά κι έγινα πουλί
Γεια χαρά καλή και μην κλαις πολύ
Ντύθηκα γαμπρός από καινουργής
άστρο της αυγής έβγα να με δεις
Έκανα φτερά κι έγινα πουλί
Γεια χαρά καλή και μην κλαις πολύ
Φεύγω μοναχός σε νησί τρανό
Μεσ’ το γαλανό τον ωκεανό
Γεια χαρά καλή και μην κλαις πολύ
Φεύγω μοναχός σε νησί τρανό
Μεσ’ το γαλανό τον ωκεανό
Έκανα φτερά κι έγινα πουλί
Γεια χαρά καλή και μην κλαις πολύ
"ΜΗΝ ΜΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ"
Μη
μου θυμώνεις μάτια μου
που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα ρθω
πάλι κοντά σε σένα
Άνοιξ’ το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου
Μη μου θυμώνεις μάτια μου
τώρα που θα σ’ αφήσω
κι έλα για λίγο να σε δω
να σ’ αποχαιρετήσω
Άνοιξ’ το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου
που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα ρθω
πάλι κοντά σε σένα
Άνοιξ’ το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου
Μη μου θυμώνεις μάτια μου
τώρα που θα σ’ αφήσω
κι έλα για λίγο να σε δω
να σ’ αποχαιρετήσω
Άνοιξ’ το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου
---------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------
2013-2014 αφιερωμα στο ρεμπετικο τραγουδι
"ΣΑΝ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.."
ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΕΤΙΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΤΟΥ
ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ
τα παιδιά τραγουδούν τους στίχους που είναι γραμμένοι
με "έντονα γράμματα"
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΩΡΑ
Το καλοκαίρι τώρα γυρεύομε δροσιά
κι ο κόσμος παίρνει φόρα στην ακροθαλασσιά.
Αγόρια και κορίτσια σαν γλάροι να πετούν,
με χίλια δυο καπρίτσια στο κύμα να βουτούν.
Ξαπλωμένοι βλέπεις χάμω νέοι, γέροι σαν τρελοί
να κοιτιούνται μες στην άμμο με τη ζέστη την πολύ.
Κοπέλες σαν το γάλα, νεράιδες πλουμιστές,
απ’ την πολύ λιακάδα να γίνονται ψητές.
ποδάρια ξουρισμένα, ποδάρια μου μποτέ ( beauteux ),
κορμιά καβουρντισμένα με γάμπες τριχωτές.
Τρυφερές γλυκιές μικρούλες, κοριτσόπουλα τρελά,
σαν ψημένες γαλοπούλες να πετούν χωρίς φτερά.
Και τότε βλέπομ’ όλοι πως έχομ’ ομορφιές
μα έχουμε και χάλια που είναι για να κλαις,
σαν βλέπω να βουτάνε κι οι φώκιες οι γριές
και γέροι με φαλάκρες, μουστάκια και κοιλιές.
Και αγόρια να `ν’ καημένα σαν ορτύκια σουβλιστά,
σαν κοκόρια μαδημένα, σαν τρυγόνια ξυδιαστά.
κι ο κόσμος παίρνει φόρα στην ακροθαλασσιά.
Αγόρια και κορίτσια σαν γλάροι να πετούν,
με χίλια δυο καπρίτσια στο κύμα να βουτούν.
Ξαπλωμένοι βλέπεις χάμω νέοι, γέροι σαν τρελοί
να κοιτιούνται μες στην άμμο με τη ζέστη την πολύ.
Κοπέλες σαν το γάλα, νεράιδες πλουμιστές,
απ’ την πολύ λιακάδα να γίνονται ψητές.
ποδάρια ξουρισμένα, ποδάρια μου μποτέ ( beauteux ),
κορμιά καβουρντισμένα με γάμπες τριχωτές.
Τρυφερές γλυκιές μικρούλες, κοριτσόπουλα τρελά,
σαν ψημένες γαλοπούλες να πετούν χωρίς φτερά.
Και τότε βλέπομ’ όλοι πως έχομ’ ομορφιές
μα έχουμε και χάλια που είναι για να κλαις,
σαν βλέπω να βουτάνε κι οι φώκιες οι γριές
και γέροι με φαλάκρες, μουστάκια και κοιλιές.
Και αγόρια να `ν’ καημένα σαν ορτύκια σουβλιστά,
σαν κοκόρια μαδημένα, σαν τρυγόνια ξυδιαστά.
,,,,,,,,,
ΧΑΡΑΜΑΤΑ Η ΩΡΑ ΤΡΕΙΣ
Χαράματα η ώρα τρεις
θα ’ρθω να σε ξυπνήσω
κρυφά από τη μάνα σου να σε χαρώ
να βγεις να σου μιλήσω
Δε θα μας δει άλλος κανείς
μόνο το φεγγαράκι
έβγα στο παραθύρι σου να σε χαρώ
και δώσ’ μου ένα φιλάκι
Την μυστική αγάπη μας
κρυφά να την κρατήσεις
χίλια που να σου τάξουνε να σε χαρώ
να μην την μαρτυρήσεις
θα ’ρθω να σε ξυπνήσω
κρυφά από τη μάνα σου να σε χαρώ
να βγεις να σου μιλήσω
Δε θα μας δει άλλος κανείς
μόνο το φεγγαράκι
έβγα στο παραθύρι σου να σε χαρώ
και δώσ’ μου ένα φιλάκι
Την μυστική αγάπη μας
κρυφά να την κρατήσεις
χίλια που να σου τάξουνε να σε χαρώ
να μην την μαρτυρήσεις
,,,,,,
ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ
Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
λες και μάγια μου `χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά
λες και μάγια μου `χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά
Θα `ρθω να σε ανταμώσω
κάτω στην ακρογιαλιά
Θα ήθελα να σε χορτάσω
όλο χάδια και φιλιά
Θα ήθελα να σε χορτάσω
όλο χάδια και φιλιά
Θα σε πάρω να γυρίσω
Φοίνικα, Παρακοπή
Γαλησσά και Nτελαγκράτσια
και ας μου `ρθει συγκοπή
Γαλησσά και Nτελαγκράτσια
και ας μου `ρθει συγκοπή
,,,,,,,,,
έχω μέσα στην καρδιά
λες και μάγια μου `χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά
λες και μάγια μου `χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά
Θα `ρθω να σε ανταμώσω
κάτω στην ακρογιαλιά
Θα ήθελα να σε χορτάσω
όλο χάδια και φιλιά
Θα ήθελα να σε χορτάσω
όλο χάδια και φιλιά
Θα σε πάρω να γυρίσω
Φοίνικα, Παρακοπή
Γαλησσά και Nτελαγκράτσια
και ας μου `ρθει συγκοπή
Γαλησσά και Nτελαγκράτσια
και ας μου `ρθει συγκοπή
,,,,,,,,,
ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΕΝΑ ΔΕΙΛΙΝΟ
Χωρίσαμε ένα δειλινό
με δάκρυα στα μάτια
η αγάπη μας ήταν γραφτό
να γίνει δυο κομμάτια
Πονώ σαν συλλογίζομαι
τα όμορφα τα βράδια
που μου ‘δινες γλυκά γλυκά
όρκους φιλιά και χάδια
Με μια λαχτάρα καρτερώ
και πόνο στην καρδιά μου
ίσως γυρίσεις γρήγορα
ξανά στην αγκαλιά μου
με δάκρυα στα μάτια
η αγάπη μας ήταν γραφτό
να γίνει δυο κομμάτια
Πονώ σαν συλλογίζομαι
τα όμορφα τα βράδια
που μου ‘δινες γλυκά γλυκά
όρκους φιλιά και χάδια
Με μια λαχτάρα καρτερώ
και πόνο στην καρδιά μου
ίσως γυρίσεις γρήγορα
ξανά στην αγκαλιά μου
,,,,
ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ
Ξεκινάει μια ψαροπούλα
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
Ξεκινά μια ψαροπούλα
απ’ την Ύδρα τη μικρούλα
και πηγαίνει για σφουγγάρια
όλο γιαλό
όλο γιαλό
Έχει μέσα παλληκάρια
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
Έχει μέσα παλληκάρια
που βουτάνε για σφουγγάρια
γιούσερ κι όμορφα κοράλλια
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
Γεια χαρά σας παλληκάρια
και στο καλό
και στο καλό
Γεια χαρά σας παλληκάρια
να μας φέρετε σφουγγάρια
γιούσερ κι όμορφα κοράλλια
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
Ξεκινά μια ψαροπούλα
απ’ την Ύδρα τη μικρούλα
και πηγαίνει για σφουγγάρια
όλο γιαλό
όλο γιαλό
Έχει μέσα παλληκάρια
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
Έχει μέσα παλληκάρια
που βουτάνε για σφουγγάρια
γιούσερ κι όμορφα κοράλλια
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
Γεια χαρά σας παλληκάρια
και στο καλό
και στο καλό
Γεια χαρά σας παλληκάρια
να μας φέρετε σφουγγάρια
γιούσερ κι όμορφα κοράλλια
απ’ το γιαλό
απ’ το γιαλό
,,,,,
ΚΑΝΕ ΛΙΓΑΚΙ ΥΠΟΜΟΝΗ
Μην απελπίζεσαι και δε θ’ αργήσει
κοντά σου θα `ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή
Διώξε τα σύννεφα απ’ την καρδιά σου
και μες στο κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα `ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς
Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ’ αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν’ αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή
κοντά σου θα `ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή
Διώξε τα σύννεφα απ’ την καρδιά σου
και μες στο κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα `ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς
Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ’ αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν’ αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή
,,,,,
ΟΛΟΙ ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ
Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά
εμένα μ’ αγαπούνε
μόλις θα μ’ αντικρίσουνε
θυσία θα γενούνε
Όλοι οι κουτσαβάκηδες
που ζούνε στο κουρμπέτι
κι αυτοί μες στην καρδούλα τους
έχουν μεγάλο ντέρτι
Και `γώ φτωχός γεννήθηκα
τον κόσμο έχω γνωρίσει
μέσα απ’ τα φύλλα της καρδιάς
εγώ έχω μαρτυρήσει
εμένα μ’ αγαπούνε
μόλις θα μ’ αντικρίσουνε
θυσία θα γενούνε
Όλοι οι κουτσαβάκηδες
που ζούνε στο κουρμπέτι
κι αυτοί μες στην καρδούλα τους
έχουν μεγάλο ντέρτι
Και `γώ φτωχός γεννήθηκα
τον κόσμο έχω γνωρίσει
μέσα απ’ τα φύλλα της καρδιάς
εγώ έχω μαρτυρήσει
,,,,
ΒΑΡΚΑ ΓΙΑΛΟ
Έμαθα κυρά πως έχεις βάρκα γιαλό
Έμαθα κυρά πως έχεις
ψαροπούλα και ψαρεύεις
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Θα’ ρθω να σου την γυρέψω βάρκα γιαλό
Θα `ρθω να σου την γυρέψω
και θα πάω να ψαρέψω
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Ρίχνω το γυαλί στον πάτο βάρκα γιαλό
Ρίχνω το γυαλί στον πάτο
βρίσκω τη δασκάλα κάτω
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Έχω βάρκα για σιργιάνι βάρκα γιαλό
Έχω βάρκα για σιργιάνι
που για ψάρεμα δεν κάνει
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Έμαθα κυρά πως έχεις
ψαροπούλα και ψαρεύεις
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Θα’ ρθω να σου την γυρέψω βάρκα γιαλό
Θα `ρθω να σου την γυρέψω
και θα πάω να ψαρέψω
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Ρίχνω το γυαλί στον πάτο βάρκα γιαλό
Ρίχνω το γυαλί στον πάτο
βρίσκω τη δασκάλα κάτω
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
Έχω βάρκα για σιργιάνι βάρκα γιαλό
Έχω βάρκα για σιργιάνι
που για ψάρεμα δεν κάνει
τζουμτριαλαριλαρό βάρκα γιαλό
,,,,,,,
ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ
Πριν το χάραμα μονάχος εξεκίνησα
και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα
Κάποια άλλη μ’ είχε μπλέξει με καμώματα
σ’ αγαπώ κι ήρθα κοντά σου πριν τα ξημερώματα
Πριν ακόμα σβήσουν τ’ άστρα εξεπόρτισα
αχ να ξανάβρω τα δυο σου χείλη που ποτέ δε χόρτασα
και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα
Κάποια άλλη μ’ είχε μπλέξει με καμώματα
σ’ αγαπώ κι ήρθα κοντά σου πριν τα ξημερώματα
Πριν ακόμα σβήσουν τ’ άστρα εξεπόρτισα
αχ να ξανάβρω τα δυο σου χείλη που ποτέ δε χόρτασα
,,,,
ΑΠΟΒΡΑΔΙΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑ
Αποβραδίς ξεκίνησα
Μ’ ένα παλιό μου φίλο
για το Χατζηκυριάκειο
Και για τον Άγιο Νείλο
Που έχει ρετσίνα δροσερή
Και όμορφα κορίτσια
Μόνο που σε τρελαίνουνε
Με νάζια και καπρίτσια
Έχει και μια μελαχροινή
Που είναι όλο νάζι
Πρώτα με κέρναγε φιλιά
Και τώρα δεν την νοιάζει
Και κάθε βράδυ καρτερώ
Μπροστά μου να περάσει
Και αν δεν την κλέψω μια βραδιά
Ο κόσμος να χαλάσει
Μ’ ένα παλιό μου φίλο
για το Χατζηκυριάκειο
Και για τον Άγιο Νείλο
Που έχει ρετσίνα δροσερή
Και όμορφα κορίτσια
Μόνο που σε τρελαίνουνε
Με νάζια και καπρίτσια
Έχει και μια μελαχροινή
Που είναι όλο νάζι
Πρώτα με κέρναγε φιλιά
Και τώρα δεν την νοιάζει
Και κάθε βράδυ καρτερώ
Μπροστά μου να περάσει
Και αν δεν την κλέψω μια βραδιά
Ο κόσμος να χαλάσει
,,,,
Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΩ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΩ
Ό,τι κι αν πω δε σε ξεχνώ
και μπρος στην πόρτα σου περνώ
σου λέω λόγια μαγικά
με το μπουζούκι μου γλυκά
Κλαίω με δάκρυα και καημό
και με πικρό αναστεναγμό
πως πάντα λιώνω και πονώ
για σε μικρό μελαχρινό
Έχουν σωπάσει τα πουλιά
και στης νυχτιάς τη σιγαλιά
σου φέρνει ο άνεμος γλυκά
τα λόγια μου τα μαγικά
και μπρος στην πόρτα σου περνώ
σου λέω λόγια μαγικά
με το μπουζούκι μου γλυκά
Κλαίω με δάκρυα και καημό
και με πικρό αναστεναγμό
πως πάντα λιώνω και πονώ
για σε μικρό μελαχρινό
Έχουν σωπάσει τα πουλιά
και στης νυχτιάς τη σιγαλιά
σου φέρνει ο άνεμος γλυκά
τα λόγια μου τα μαγικά
,,,,
ΣΑΝ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
Σαν
μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι –ωωω-
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι
Μες στης ταβέρνας τη γωνιά για σένα πίνω
για την αγάπη σου ποτάμια δάκρυα χύνω
λυπήσου με μικρή και μη μ’ αφήνεις μόνο –ωωω-
αφού το ξέρεις πως για σένα μαραζώνω
Αχ παιχνιδιάρα πάψε τώρα τα γινάτια
και μη μου κάνεις την καρδούλα μου κομμάτια
με μια ματιά σου σαν μου ρίχνεις αχ πώς λιώνω –ωωω-
μαζί σου ξέρεις τον ξεχνάω κάθε πόνο
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι –ωωω-
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι
Μες στης ταβέρνας τη γωνιά για σένα πίνω
για την αγάπη σου ποτάμια δάκρυα χύνω
λυπήσου με μικρή και μη μ’ αφήνεις μόνο –ωωω-
αφού το ξέρεις πως για σένα μαραζώνω
Αχ παιχνιδιάρα πάψε τώρα τα γινάτια
και μη μου κάνεις την καρδούλα μου κομμάτια
με μια ματιά σου σαν μου ρίχνεις αχ πώς λιώνω –ωωω-
μαζί σου ξέρεις τον ξεχνάω κάθε πόνο
,,,,,
ΜΠΑΞΕ ΤΣΙΦΛΙΚΙ
Πάμε
τσάρκα πέρα στο Μπαξέ Τσιφλίκι
κούκλα μου γλυκιά απ’ τη Θεσσαλονίκη
Στου Νικάκη τη βαρκούλα, γλυκιά μου Μαριγούλα
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά
Πάμε τσάρκα πέρα στο Καραμπουρνάκι
να τα πιούμε μια βραδιά στο Καλαμάκι
κι από `κει στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά
Πάμε τσάρκα στην Ακρόπολη, στη Βάρνα
κι από `κει στα κούτσουρα του Δαλαμάγκα
Μαριγώ θα σε τρελάνει, ν’ ακούσεις τον Τσιτσάνη
να σου παίξει φίνο μπαγλαμά
κούκλα μου γλυκιά απ’ τη Θεσσαλονίκη
Στου Νικάκη τη βαρκούλα, γλυκιά μου Μαριγούλα
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά
Πάμε τσάρκα πέρα στο Καραμπουρνάκι
να τα πιούμε μια βραδιά στο Καλαμάκι
κι από `κει στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι
να σου παίξω φίνο μπαγλαμά
Πάμε τσάρκα στην Ακρόπολη, στη Βάρνα
κι από `κει στα κούτσουρα του Δαλαμάγκα
Μαριγώ θα σε τρελάνει, ν’ ακούσεις τον Τσιτσάνη
να σου παίξει φίνο μπαγλαμά
,,,,,,,
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ
Συννεφιασμένη
Κυριακή,
μοιάζεις με την καρδιά μου
που έχει πάντα συννεφιά,
Χριστέ και Παναγιά μου.
Όταν σε βλέπω βροχερή,
στιγμή δεν ησυχάζω.
μαύρη μου κάνεις τη ζωή,
και βαριαναστενάζω.
Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή,
που ‘χασα την χαρά μου.
συννεφιασμένη Κυριακή,
ματώνεις την καρδιά μου.
μοιάζεις με την καρδιά μου
που έχει πάντα συννεφιά,
Χριστέ και Παναγιά μου.
Όταν σε βλέπω βροχερή,
στιγμή δεν ησυχάζω.
μαύρη μου κάνεις τη ζωή,
και βαριαναστενάζω.
Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή,
που ‘χασα την χαρά μου.
συννεφιασμένη Κυριακή,
ματώνεις την καρδιά μου.
,,,,,,,,,,
......................................................
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
¨ΧΡΩΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Β΄"
Άχρωμο νερό-νεράκι, ίδιο η ζωή
και λευκό σαν φως του ήλιου
κάθε μια ψυχή.
Μαύρο του θανάτου να δοκιμαστείς
κίτρινο σαν στάχυ
ό,τι σπείρεις για φαΐ.
Κόκκινο του δίκιου, της μετάληψης
πράσινο της Άνοιξης-κατάνυξης
γαλανό του ονείρου και του ουρανού
κι ανθρώπινο του ποιητή
και του απλού.
και λευκό σαν φως του ήλιου
κάθε μια ψυχή.
Μαύρο του θανάτου να δοκιμαστείς
κίτρινο σαν στάχυ
ό,τι σπείρεις για φαΐ.
Κόκκινο του δίκιου, της μετάληψης
πράσινο της Άνοιξης-κατάνυξης
γαλανό του ονείρου και του ουρανού
κι ανθρώπινο του ποιητή
και του απλού.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
"Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΗΣΑ"
Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
να φωτίζει τα σκοτάδια που περπάτησα,
να περνάς εσύ να μη χάνεσαι,
κι όποιος χάνεται να μη νοιάζεσαι.
Ό,τι αγάπησα πολύ
μες από θαμπό γυαλί
το κοιτώ και τ’ αγαπάω
τώρα πιο πολύ.
Ό,τι αγάπησα πίσω τ’ άφησα,
σαν πουλί σε μαύρη πέτρα το ζωγράφισα,
να το δεις εσύ, λίγο να σταθείς,
κι αν με θυμηθείς,
μη μου λυπηθείς.
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Όμορφη
και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου `λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου `λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου `λαχε δεν είδα
---------------------------------------------------
ΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
ω σαν αυτή που μου `λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου `λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ’ ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου `λαχε δεν είδα
---------------------------------------------------
ΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ
Εδώ θα ρίξω στη θάλασσα
σαν πέτρες τα χρόνια που χάλασα
Εδώ θα μου φέρει το κύμα
ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα
και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή:
Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί.
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην Πατρίδα φιλιά
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει.
Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλοι θα έχουν αλλάξει
Θα βρεθούμε ξανά.
Εδώ αρχαία μου θάλασσα
που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα
Εδώ θα μου στείλει τ’ αγέρι
ένα γράμμα απ’ τ’ αόρατα μέρη
ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός:
Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός.
-----------------------------------------------------------
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ
Γεια σου χαρά
σου Βενετιά
πήρα τους δρόμους του νοτιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που έχω μανούλα κι αδελφή
πήρα τους δρόμους του νοτιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά
Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ
Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που έχω μανούλα κι αδελφή
------------------------------------------------
ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΙΔΟΥΜΕ
Λίγο
ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
Λίγο ακόμα θα ιδούμε
τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο
κι η θάλασσα να κυματίζει
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
Λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα
Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε
-----------------------------------------------
ΑΧ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ
Μισεύω
και τα μάτια μου δακρύζουν λυπημένα,
αχ πατρίδα μου γλυκιά δακρύζουν λυπημένα,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Στη ξενιτιά με στεναγμούς βραδιάζει ξημερώνει,
αχ πατρίδα μου γλυκιά βραδιάζει ξημερώνει,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Έχετε για ψηλά βουνά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
αχ πατρίδα μου γλυκιά δακρύζουν λυπημένα,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Στη ξενιτιά με στεναγμούς βραδιάζει ξημερώνει,
αχ πατρίδα μου γλυκιά βραδιάζει ξημερώνει,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Έχετε για ψηλά βουνά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά και κάμπη με τα δάση,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά ώσπου να ξεψυχήσω,
αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.
ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ - ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ
Μικρό πουλί
τριανταφυλλί
δεμένο με κλωστίτσα
με τα σγουρά φτεράκια του
στον ήλιο πεταρίζει
Κι αν το τηράξεις μια φορά
θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις
θ’ αρχίσεις το τραγούδι
δεμένο με κλωστίτσα
με τα σγουρά φτεράκια του
στον ήλιο πεταρίζει
Κι αν το τηράξεις μια φορά
θα σου χαμογελάσει
κι αν το τηράξεις δυο και τρεις
θ’ αρχίσεις το τραγούδι
Kυκλάμινο,
κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
Που βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις
Μέσα στο βράχο σύναξα το αίμα στάλα - στάλα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Kυκλάμινο, κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
Που βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις
Μέσα στο βράχο σύναξα το αίμα στάλα - στάλα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Που βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις
Μέσα στο βράχο σύναξα το αίμα στάλα - στάλα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Kυκλάμινο, κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα
Που βρήκες χρώματα κι ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις
Μέσα στο βράχο σύναξα το αίμα στάλα - στάλα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
Μαντήλι κόκκινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα
--------------------------------------------------------------------------------
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
Εκεί που
φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ
Με τη φουρτούνα
και το Σιρόκο
ήρθε μια σκούνα
απ’ το Μαρόκο
Με τον αγέρα
και με τ’ αγιάζι
πάει μια μπρατσέρα
για την Βεγγάζη
Άγιε Νικόλα,
παρακαλώ σε
στα πέλαγα όλα
λουλούδια στρώσε
Με τον ασίκη
το μπουρλοτιέρη
ήρθε ένα μπρίκι
από τ’ Αλγέρι
Με την Ελλάδα
καραβοκύρη
πάει μια φρεγάδα
για το Μισίρι
ήρθε μια σκούνα
απ’ το Μαρόκο
Με τον αγέρα
και με τ’ αγιάζι
πάει μια μπρατσέρα
για την Βεγγάζη
Άγιε Νικόλα,
παρακαλώ σε
στα πέλαγα όλα
λουλούδια στρώσε
Με τον ασίκη
το μπουρλοτιέρη
ήρθε ένα μπρίκι
από τ’ Αλγέρι
Με την Ελλάδα
καραβοκύρη
πάει μια φρεγάδα
για το Μισίρι
ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ
Κείνο που
με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π’ ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να `ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
κείνο που με σώζει
είναι π’ ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να `ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
Δεν έκανα
ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα `ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα `ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ Σ' ΑΓΑΠΩ
Χαρά στον
Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά
Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ’ άγια χώματα της
πόνος και χαρά
Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά
Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά
Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ’ άγια χώματα της
πόνος και χαρά
Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά
Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ
και βαθιά σ’ ευχαριστώ
γιατί μ’ έμαθες και ξέρω
ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι
μ’ εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
----------------------------------------------------------------------------
ΚΟΙΤΑ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
Κοίτα μια νύχτα
έξω που κάνει
κι ό,τι κι αν λέμε
κάπου μας πιάνει
Δες φεγγάρια
δες μπαλκόνια
και ζευγάρια
που΄ναι χρόνια μαζί
Μάτια μου η Ελλάδα
την πάει την φεγγαράδα
κι αν είσαι και ξενύχτης
σε πάει και μια βαρκάδα
Μάτια μου, η Ελλάδα
το λέει για φιλενάδα
μου το΄παν κι οι θεοί της
τους είχε δωδεκάδα
Κοίτα μια νύχτα
έξω που αντέχει
κι ό,τι κι αν παίζει
πάντα κόσμο θα έχει
Βάλε κι αστέρια
Βάλε και πρίμα
κι άσε τα χέρια
να΄χουν το κύμα κορμί
έξω που κάνει
κι ό,τι κι αν λέμε
κάπου μας πιάνει
Δες φεγγάρια
δες μπαλκόνια
και ζευγάρια
που΄ναι χρόνια μαζί
Μάτια μου η Ελλάδα
την πάει την φεγγαράδα
κι αν είσαι και ξενύχτης
σε πάει και μια βαρκάδα
Μάτια μου, η Ελλάδα
το λέει για φιλενάδα
μου το΄παν κι οι θεοί της
τους είχε δωδεκάδα
Κοίτα μια νύχτα
έξω που αντέχει
κι ό,τι κι αν παίζει
πάντα κόσμο θα έχει
Βάλε κι αστέρια
Βάλε και πρίμα
κι άσε τα χέρια
να΄χουν το κύμα κορμί
---------------------------------------------------------------
ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ
Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί
Mέχρι τα ουράνια σώματα
με πομπούς και με κεραίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα
κι ιστορία οι παρέες
Kάνει ο Γιώργος την αρχή
είμαστε δεν είμαστε
τίποτα δεν είμαστε βρε
κι ο Γιαννάκης τραγουδεί
άμα είναι όλα άγραφα κάτι θα βγει
Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να κι ο Άλκης ο μικρός μας
για να σμίξει παλιές
κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας
O ουρανός είναι φωτιές
ανεμομαζώματα
σπίθες και κυκλώματα βρε
και παρέες λαμπερές
το καθρεφτισμά τους στις ακρογιαλιές
Kι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Eλλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλο γαλαξία
Να κι ο Mπάμπης που έχει πιει
κι η Λυδία ντρέπεται
που όλο εκείνη βλέπετε βρε
κι ο Αχιλλέας με τη Zωή
μπρος στην Πολαρόιντ κοιτούν γελαστοί
Τότε η Έλενα η χορεύτρια
σκύβει στη μεριά του Τάσου
και με μάτια κλειστά
τραγουδούν αγκαλιά
Εθνική Ελλάδος γεια σου
Να μας έχει ο Θεός γερούς
πάντα ν’ ανταμώνουμε
και να ξεφαντώνουμε βρε
με χορούς κυκλωτικούς
κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς
Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα
να πυκνώνει ο δεσμός μας
και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές
με το ροκ του μέλλοντός μας
POLY ORAIA SYLOGI...S'EFXARISTOUME
ΑπάντησηΔιαγραφή